Cumartesi sabahı... kahvaltımı ettim, çayımı yudumluyorum ve düşünüyorum; bu dünyada tekamül edemeyeceksek niye yaşıyoruz?
Bir arpa boyu insanlıktan nasibimizi almayı beceremeyeceksek niçin nefes alıyoruz?
Kıskançlıklarımızı, nefretimizi, kötü duygularımızı törpüleyemeyeceksek, maddiyatla şöhretle imtihanımızı veremeyeceksek biz kendimizi nasıl adamdan sayabiliyoruz?
Annemin demlediği Bergamut kokulu çaydan bir yudum daha alıyorum. Sonra kafamı kaldırıp anneme bakıyorum...
